Het beoefenen van de krijgskunst behelst het zich eigen maken van persoonlijk overgeleverde technieken en oefenmethoden. Dit eigen maken is per definitie een persoonlijk proces dat mede wordt vormgegeven door de geestelijke en lichamelijke kenmerken van de budoka. Het is een proces dat gestuurd wordt door de manier waarop elke dojo-leraar de training op zijn mat vormgeeft.
Waar de leraar zelf geen leraar meer heeft ontwikkelt hij zijn eigen interpretatie van de overgeleverde technieken en methoden. Dit verklaart het soms aanzienlijke verschil in de manieren waarop de diverse subscholen Shinto Ryu beoefenen.
Copyright Gerry Groenemeijer
De interpretatie van onze overleden leraar Goro Hatakeyama is een bijzonder martiale interpretatie. Vanaf het allereerste begin is in zijn interpretatie de training in basistechnieken (kihon) en oefenvormen (kata) erop gericht, elke handeling te richten op het uitschakelen of anderszins neutraliseren van een opponent. Dit of men nu in de rol van kirikomi (de aanvallende kant) of van uke (de verdedigende, ontvangende kant) aan de kata begint. De technieken zijn erop gericht effectief te zijn of men nu wel of niet bepantserd zou zijn. Weliswaar is in de kata de uitschakeling vaak alleen virtueel – de budoka richt de beslissende slag of steek niet op het lichaam van de trainingspartner, maar op diens wapen – maar de budoka moet in staat zijn geweest die uitschakeling ook werkelijkheid te hebben doen worden. Bovendien heeft die virtualiteit een didactisch doel dat in zichzelf martiaal is: langere en meer dynamische oefenvormen te realiseren waarin de budoka steeds weer moet kunnen reageren en steeds weer terugkeert naar een positie die bestand is tegen een tegenaanval.
Itsutsu-no-tachi, de allereerste kata in het systeem, dient in de stijl van Hatakeyama dan ook al beoefend te worden vanuit een dergelijke martiale optiek.
Itsutsu-no-tachi
De beide partners groeten elkaar. Ze trekken hun zwaard op de snelst mogelijke wijze. Ze beginnen te lopen, zonder zichzelf bloot te geven. Uke vergroot de afstand door achteruit naar in-no-kamae te gaan. Kirikomi oefent tweemaal zijn basisslag (maki uchi). Dan valt hij aan met een steek (tsuki) gevolgd door een slag (maki uchi). Uke ontwijkt de aanvallen (tai-sabaki) en neemt het cenrum over, dreigend met een suki naar de hartstreek. Kirikomi gaat naar achteren en neemt een midi gedan positie in. Uke valt aan metmaki uchi. Kirikomi ontwijkt de aanval en doet een tegenaanval met ko kasumi naar de onderarm (kote), alleen in de kata blokt hij het zwaard. Uke vervolgt zijn aanval met een slag naar de linkerheup (hidari do uchi). Kirikomi ontwijkt opnieuw en doet een tegenaanval met een slag naar de kote, alleen slaat hij op het zwaard (sumesu), gevolgd door een steek waarin hij zijn zwaard naar boven draait (o gasumi tsuki). Uke controleert de aanval door in een passeerstap naar achteren de zwaarden gebonden te houden (newari). Hij doet een tegenaanval naar de kote. Kirikomi ontwijkt door links opzij te stappen en doet een tegenaanval met maki uchi. Uke ontwijkt en doet tegenaanval met te ura kasumi(alleen op zwaard in plaats van kote). Kirikomi gaat naar achteren en oefent vechten vanuit zittende positie door het innemen van suwari gedan. Uke doet slag op het hoofd (shomen uchi). Kirikomi ontwijkt en blokt het zwaard (toori). Hij valt aan met hidari do uchi. Uke ontwijkt en doet tegenaanval naar kote, alleen slaat hij op het zwaard (do uke). Kirikomi wisselt zijn aanval naar de buitenste linie en steekt naar de nek (kubi tsuki). Uke controleert de aanval door passeerstap naar achteren en binding. Beide stappen terug inin-no-kamae. Dan valt uke aan met slag naar de nek (kubi uchi). Kirikomi ontwijkt naar links, doet van onderen tegenaanval op de kote (kote age) en geeft een beslissende slag naar de linkerslagader (kesa giri). Uke ontwijkt en gaat naar migi gedan. De partners kruisen hun zwaarden en gaan terug naar de uitgangsstelling. Ze groeten elkaar.
Stephen Snelders
